Długość życia w ostatnich wiekach znacznie się wydłużyła. Teraz nikogo nie dziwią osoby mająca ponad 90 lat. Niestety zdarza się tak, że w związku ze zmianami zachodzącymi w seniorach, nie są oni w stanie samodzielnie funkcjonować. Coraz częściej pojawia się pomysł o ubezwłasnowolnieniu, jednak temat ten wciąż budzi wiele kontrowersji. Czym jest i co warto wiedzieć o ubezwłasnowolnieniu - o tym przeczytacie w artykule. 

Ubezwłasnowolnienie osoby starszej 

To pozbawienie lub ograniczenie seniora do czynności prawnych, co wiąże się z tym, że wówczas jej prawa są takie same jak dziecka, czyli np. nie może wziąć kredytu, przepisać majątku na osobę trzecią. W świetle polskiego prawa w Kodeksie Cywilnym wyróżnione są dwa rodzaje ubezwłasnowolnienia: 

  • Ubezwłasnowolnienie całkowite - osoba nie jest w stanie samodzielnie, świadomie postępować np. wskutek chorób psychicznych
  • Ubezwłasnowolnienie częściowe - osobie jest potrzeba pomoc do prowadzenia spraw w jej imieniu.

Kto może złożyć wniosek?

Wniosek o ubezwłasnowolnienie częściowe lub całkowite osoby może złożyć: małżonek, ojciec, matka, dzieci, wnuki, rodzeństwa, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, przedstawiciel ustawowy i sama osoba, której wniosek dotyczy. Dodatkowo do wniosku należy dołączyć potwierdzenie pokrewieństwa oraz zaświadczenie lekarskie. Po złożeniu wniosku najczęściej pierwszy termin rozprawy odbywa się po około 3 miesiącach, a całe postępowanie sądowe może potrwać nawet do kilkunastu miesięcy.

Kiedy należy złożyć wniosek?

To nie jest decyzja, którą można szybko podjąć, zwłaszcza że budzi to wiele kontrowersji. Jednak jeśli zauważamy znaczące pogorszenie zdrowia seniora, warto o tym pomyśleć, mając przede wszystkim na uwadzę bezpieczeństwo i dobro osoby starszej. 

Dołącz do naszej społeczności 

Zapraszamy do polubienia naszego profilu na Facebooku, gdzie czekają na Was wartościowe materiały.